Soms komt het voor dat mensen zich aangevallen voelen. Ik zeg bewust ‘voelen’, want woorden zijn in principe neutraal en wat de ene raakt aan woorden kan niets-zeggend zijn voor de ander. Het zit dus IN ons. Maar stel; voor jouw gevoel valt iemand je aan. Dat kan zijn een familielid, een vriend(in), een collega of zomaar een onbekende. Wat doe je dan?

De mens is al duizenden jaren gewend zich vast te klampen. Geen wonder dat we dat vaak nog blijven doen, soms ook tegen beter weten in. Als aan een boei in het water, “gered” willen worden. Maar wat als we die boei loslaten? En meegaan op de stroming van het leven! Hoe zou het zijn, lekker mee te mogen stromen, zonder verzet, zonder verkramping, zonder vastklampen. Klinkt lekker, toch?